Zaskakujące informacje przekazał kardynał Gerhard Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary w wywiadzie-rzece, który przeprowadził z nim Paweł Lisicki.

Kardynał Gerhard Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, zapytany przez Lisickiego o kwestię nie przedłużenia mu przez papieża Franciszka kadencji na kolejnych pięć lat urzędowania, co nastąpiło w ostatniej minucie audiencji, odpowiedział:

„No cóż, takie są po prosu fakty, którym nie można zaprzeczyć. To prawda, że papież poinformował mnie o tym, że moja misja kończy się ostatniego dnia pięcioletniej kadencji, nie podając żadnych przyczyn swojej decyzji. Zresztą nie można mówić o żadnych obiektywnych przyczynach. Obiektywne przyczyny mogłyby polegać na tym, że nie dorosłem do sprawowania tej funkcji albo że miałem całkiem fałszywe rozumienie swoich zadań, albo że wykazałbym się brakiem lojalności wobec papieża. O czymś takim nie może być w żadnym wypadku mowy. Wszyscy znawcy wskazywali, że jestem jednym z tych teologów, którzy najpełniej i najlepiej potrafili objaśnić znaczenie i sens papiestwa”.

Podkreśla, że na urząd ten powołał go papież Benedykt XVI, który wcześniej sam sprawował ową funkcję. Wskazuje, że jedynym nieporozumieniem w tym kontekście, które mogło się pojawić w tle, była kwestia trzech księży, którzy byli wykwalifikowanymi współpracownikami Kongregacji, wcześniej chwalonymi przez Ojca Świętego, ale później zwolnionymi bez podania przyczyn.

Kardynał podkreśla:

„I to ten styl, w którym ich zwolniono – nie chodziło o nieprzedłużenie mojej kadencji – nazwałem nieakceptowalnym. To zaprzecza przecież zasadom katolickiej nauki społecznej, kiedy bez żadnego uzasadnienia z dnia na dzień zwalnia się trzech wybitnych teologów, wybitnie wykształconych i znających się na rzeczy. Jak to pogodzić z troską o godność osoby? Nawet w normalnych światowych warunkach mówimy, że człowiek nie jest jednodniowym pracownikiem najemnym, którego można nająć jednego dnia i następnego po prostu zwolnić. Domagamy się przecież, żeby w przypadku zwolnienia podać jego przyczyny”.

Zaznaczał jednocześnie:

„Słyszałem wprawdzie, że do papieża dotarły informacje na ich temat, że mieli się krytycznie wypowiadać o jego pontyfikacie, ale trudno mi uwierzyć, żeby takie fałszywe plotki mogły być przyczyną decyzji”.

Przypomina, że papież w ogóle nie ma do czynienia z personelem na tym poziomie i odpowiada za nich wyłącznie prefekt. Dalej dodawał:

„W każdym razie wspieram papieża Franciszka w jego zamiarze reformy kurii. Jednak jej elementem powinno też być stosowanie wobec osób zatrudnionych w rzymskiej kurii doktryny społecznej Kościoła. Nikogo nie wolno zwolnić bez podania przyczyn lub bez prawa do obrony przed zarzutami. Gdyż anonimowi dostarczyciele informacji o rzekomo nagannym postępowaniu współbraci mają na celu jedynie zdobycie wynagrodzenia, a nie dobro Stolicy Świętej”.

Kardynał zawraca też uwagę na rzecz bardzo istotną:

„Sam papież nazwał jednego z tych kapłanów bravissima persona, a była to osoba z tej trójki najważniejsza, kierownik sekcji dyscyplinarnej, która musi zajmować się też przypadkami kryminalnej pedofilii wśród księży. Dlaczego tym w najwyższym stopniu kompetentnym współpracownikom i wzorowym księżom sprawiono tyle cierpienia i poniżenia? – odpowiedź na to pytanie przekracza moje pojęcie”.

Kardynał mówi też:

„Rzeczywiście, od początku wszyscy liberałowie i media chwalili Franciszka, chwalili go nawet zwolennicy aborcji, wolnomularze i ci wszyscy, którzy przedtem nienawidzili i zwalczali Kościół. Nastąpiła niespodziana zmiana, do Franciszka zaczęli się przyznawać ci, którzy przedtem atakowali katolicyzm. Charakterystycznym przypadkiem były wywiady z Eugenio Scalfarim, naczelnym ateistą Włoch, który od lat głosi hasło dechrystianizacji Włoch”.

Zadaje też pytanie, co w zasadzie wynika z tego wszystkiego dla wiary katolickiej i Kościoła, kiedy jest chwalony przez nieprzyjaciół.

„Co z tego wszystkiego ma wiara? To tak jakby Piłat i Herod nagle ogłosili się przyjaciółmi Jezusa”

- mówił Gerhard Müller.

-----

 

Wykorzystano fragmenty książki „Chrystus jest zawsze nowoczesny”, będącej wywiadem - rzeką, którą z kard. Gerhardem L. Müllerem przeprowadził Paweł Lisicki.

dam/Fronda.pl