- Janusz Krupski był człowiekiem, który w połowie lat 70. sformułował cel: Wolna Polska, Niepodległa Polska w Wolnym Świecie. Założył Pismo Młodych Katolików „Spotkania”, wydawane w latach 70. w Lublinie przez środowisko studentów KUL. Gdy rozpoczął się czas „Solidarności”, włączył się do niego jako historyk, bo był nim z wykształcenia. Zorganizował grupę historyków przy MKS-ie w Gdańsku, która zajęła się zbieraniem relacji z masakry na Wybrzeżu w 1970r.

 

Był człowiekiem, który na własnym ciele odczuł walkę o prawdę, bo wielokrotnie przez SB był zatrzymywany, a w 1983 porwany do Puszczy Kampinoskiej i tam oblany żrącą substancją w wyniku czego znaczna część jego ciała została poparzona.


Po 1989 r. był ekspertem komisji badającej ofiary stanu wojennego, a kiedy powstał IPN, był jego wiceprezesem. Od 2008r. został ministrem Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych. Całe jego życie to trud przywracania pamięci i poszukiwania prawdy. Jego imieniem została nazwana nagroda dla twórcy, który wykazał się trudem w poszukiwaniu tematów, postaci Niepokornych Niezłomnych i Wyklętych.

 

Janusz Krupski towarzyszył prezydentowi w tragicznym locie do Katynia. Traktował to jako swój zaszczyt i obowiązek. Dziś chcemy pamiętać o nim jako o człowieku, który dążył do ocalenia pamięci ludzi zamordowanych bezimiennie, których grobów nie odszukano do dziś. Taka nagroda wydaje się konieczna do wręczenia na III Festiwalu Niepokorni Niezłomni Wyklęci w Gdyni. Wręczy ją jutro syn Janusza Krupskiego – Tomasz.


Notował na III Festiwalu NNW w Gdyni Jarosław Wróblewski