Jaką mamy zatem przyjąć strategię? Budować wały, robić zapasy żywności, popadać w przerażenie? Odpowiedź przychodzi od Pana Zastępów: „Kiedy zaś usłyszycie o wojnach i rozruchach, nie lękajcie się” (Łk 21, 9). I mówi dalej: „Będą wielkie trzęsienia ziemi i miejscami głód, i zarazy, i rzeczy przerażające, i wielkie znaki na niebie” Łk 21, 11). Trochę smutna perspektywa, gdyby to było Jego ostatnie słowo. Na nasze szczęście Ten, który ogarnia wszystko Swoją wszechwiedzą nie mówi tego, aby wpędzić nas w ślepy zaułek paraliżującego lęku: „Lecz i włos z głowy wam nie spadnie” (Łk 21, 18) zapewnia. Jednak stawia jeden warunek: „Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie” (Łk 21, 19).

Niepokojące informacje mają wytrącić nas z letargu. Ponieważ czasami nam się tylko wydaje, że jesteśmy świetnie „zabezpieczeni” i nic nam nie grozi (w naszym oczywiście ludzkim, ciasnym pojęciu) z pokaźna sumą oszczędności na koncie, z ubezpieczeniem zdrowotnym (od wszystkich wypadków!), ze starannie dobranym systemem emerytalnym (który nas nigdy nie zawiedzie!). Niestety ta bańka mydlana naszych wyobrażeń może łatwo prysnąć. I pozostawić po sobie gorycz.

 Trzęsienia ziemi, kataklizmy finansowe, niebezpieczeństwo wojny… Sprowadzają nas na ziemię. Dosłownie. Bo tylko na ziemi jesteśmy. Nie w niebie. Jeszcze nie. Pytanie powraca: Jak zatem zareagować na niepokojące informacje płynące ze świata, a zalewające nas niczym fala tsunami? „Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie”.  Wytrwałość w czym? W wierze. I to nie w swoje konto. W Tego, który „nasz los ma w swoich rękach” (Ps 31, 16). Panikować? Nie! Zachować lekceważący wszystko spokój? Też nie do końca. A więc czym odpowiedzieć na bombardujące nas wieści? Świętym spokojem. Dosłownie. Spokojem płynącym z wiary.

Natalia Podosek