1. Po ogłoszeniu wyników wyborów w landzie Hesji (ważny gospodarczo land, na jego terenie znajduje się stolica finansowa Niemiec - Frankfurt nad Menem), kanclerz Angela Merkel zadeklarowała, że nie będzie ubiegała o przywództwo CDU na najbliższym grudniowym zjeździe wyborczym tej partii.

Jeżeli tak się stanie, to pod znakiem zapytania stanie dalsze kierowanie rządem przez kanclerz Merkel, zwłaszcza, że wszystkie trzy partie go tworzące (CDU, bawarskie CSU i SPD), dostają przysłowiowe „baty” w kolejnych landowych wyborach.

Wyniki wyborów w landzie Hesji potwierdzają, że obydwie największe niemieckie partie są w coraz większym odwrocie, wprawdzie CDU jeszcze je wygrała osiągając 28% głosów, ale straciła aż 10,3 pkt. procentowych, co jest najgorszym wynikiem tej partii w tym landzie od 50 lat.

Podobnie katastrofalny jest wynik SPD, osiągnęła ona 19,8% głosów, ale straciła aż 10,9 pkt. procentowych, co jest najgorszym w historii wynikiem tej partii podczas wyborów landowych w Hesji.

Tak naprawdę zwycięzcami wyborów w Hesji okazali się Zieloni, którzy otrzymali aż 19,4% głosów i AFD, która osiągnęła 12,1% poparcia i po raz pierwszy od swego powstania jej przedstawiciele zasiądą w landowym parlamencie.

2. Przy tej okazji przypomnijmy, że w wyborach do landtagu Bawarii, które odbyły się dwa tygodnie temu, mimo zwycięstwa tradycyjnie rządzącej tam od ponad 60 lat CSU, doszło do politycznego trzęsienia ziemi, ponieważ rezultat ten nie dawał jej większości.

Wszystko wskazuje na to, że po raz pierwszy od ponad 50 lat, CSU będzie musiało stworzyć koalicję i zbuduje ją zapewne z centroprawicowym ugrupowaniem Wolni Wyborcy (FW), które zajęło w wyborach 3 miejsce, ale Bawaria nie będzie już takim landem jak dotychczas.

Strata kilkunastu procent wyborców przez CSU i jednocześnie wynik poniżej 10% socjaldemokratów z SPD i dopiero 5 miejsce w wyborach, może oznaczać także poważne turbulencje w rządzie centralnym kanclerz Angeli Merkel, tworzonym przecież przez triumwirat CDU-CSU-SPD.

Teraz wybory w Hesji ten bardzo wyraźny trend spadku popularności zarówno CDU-CSU jak i SPD potwierdziły, co wzmogło tylko presję na kanclerz Angelę Merkel, ale także na jej współkoalicjanta.

3. Co więcej trzeba pamiętać, że Niemcy od maja następnego roku czekają wybory komunalne w wielu landach i wybory parlamentarne do landów wschodnich w Saksonii, Brandenburgii i Turyngii, a w każdym z tych landów w ostatnich wyborach do Bundestagu, głosowało na antyimigrancką AfD ponad 20% wyborców (w Bawarii AfD otrzymało ponad 10% i po raz pierwszy znajdzie się w parlamencie tego landu) i w związku z tym można się tam spodziewać nawet zwycięstwa tej partii.

Zresztą już ubiegłoroczne wrześniowe wybory do Bundestagu były poważnym ostrzeżeniem dla establishmentu niemieckiego, AfD zajęła w nich 3 miejsce z wynikiem 12,5% i wprowadziła do Bundestagu aż 94 posłów.

4. Skoro, więc kanclerz Merkel zadeklarowała tuż po wyborach w Hesji rezygnację z ubiegania się o stanowisko przewodniczącej CDU, to zapewne na zjeździe tej partii, który odbędzie na początku grudnia w Hamburgu, dojdzie do wyboru nowego przewodniczącego tej partii.

A stąd tylko krok do zakwestionowania jej kierowania rządem, zwłaszcza, że także współkoalicjanci z SPD, nie są zadowoleni z jego funkcjonowania, ich postulaty programowe są marginalizowane.

Utrata stanowiska szefowej CDU przez Merkel i coraz powszechniejsze podważanie jej mandatu do kierowania niemieckim rządem (zresztą przez polityków ze wszystkich 3 partii koalicyjnych), to także zły sygnał dla Unii Europejskiej, która i bez „niemieckiego kłopotu” ma ogromne problemy, w tym nierozwiązane te dwa najważniejsze; Brexit i politykę migracyjną.

Zbigniew Kuźmiuk