Według raportu Senatu we Francji w ciągu najbliższych kilku lat zostanie wyburzonych ok. 2800 katolickich kościołów. Od 2000 r. zburzono już 18 świątyń, 242 kolejnych może zostać zniszczonych w najbliższej przyszłości.

Katedry św. Jakuba /fr. Saint-Jacques/ w Abbeville już nie ma. Burzenie katedry św. Jakuba w Abbeville odbyło się od 13 lutego do 29 kwietnia 2013 roku. Zburzona katedra, zaprojektowana przez architekta Victora Delefortrie w stylu neo-gotyckim, została zbudowana w latach 1868 -1876 na miejscu kościoła z XII wieku.
28 czerwca 2013 roku w Hôtelu Drouot w Paryżu został wystawiony na sprzedaż piękny XVII wieczny brązowy dzwon datowany na 1645 rok, pochodzący ze zburzonej katedry, wstępnie wyceniony na sumę z przedziału od 5 000 do 6 000 euro. Ze względu na zastrzeżenia prawne sprzedaż została wstrzymana.

18 Czerwca 2013 burmistrz miasta Abbeville przedstawił plan zagospodarowania odzyskanego terenu. Zburzony kościół będzie symbolizowała biała budowla. Wstępnie na placu przewidziano 45 miejsc parkingowych.

Kościoła św. Piotr/fr. Saint-Pierre/ w Gesté również nie ma. Został zburzony we wrześniu 2013 roku.
Historia kościoła św. Piotra sięga XV wieku. Kościół ulegał licznym przebudowom. Ostatnia jego forma pochodziła z XIX wieku. 19 czerwca 2013 r. na zlecenia burmistrza Jean-Pierre Leger i Rady Miejskiej rozpoczęto wyburzanie kościoła.

Proces wyburzania cennych zabytków będzie prawdopodobnie we Francji trwał latami. Każda osoba posiadająca jakąkolwiek nieruchomość wie, że musi o nią stale dbać. Lokalne francuskie władze jako właściciele obiektów sakralnych nie są zainteresowane stałymi drobnymi ich naprawami. I tak niekonserwowane zabytki sakralne ulegają stałej dewastacji, a kiedy ich remont staje się kosztowny, przeprowadza się ich wyburzenie. Kościoły zwykle stoją w atrakcyjnych punktach dla lokalnej społeczności, a teren w ten sposób odzyskany można łatwo wykorzystać dla celów komercyjnych.

Przykładowo w Paryżu zagrożonych rozbiórką jest 16 kościołów:
kościół Notre-Dame de l’Assomption
kościół Sainte-Rita menacée
kościół Saint-Joseph-des-Artisans (X w)
kaplica w starym szpitalu Laenec (hospicjum dla nieuleczalnie chorych)
kaplica w szpitalu Saint-Vincent-de-Paul
kościół Saint-Philippe-du-Rogule
kościół Saint Joseph des Carmes, niszczeją XVII-wieczne freski w kaplicy św. Anny
kościół La Madeleine (VIII w), freski ulegają uszkodzeniom pod wpływem drgań związanych z 14 linią metra
kościół Saint-Augustin (VIII w)
kościół Saint-Merri (IV w)
kościół Saint-Pierre-de-Montrouge (XIV w)
kościół Saint-Christophe-de-Javel (XV w)
kościół La Trinité (IX w)
kościół Saint-Pierre-de-Chaillot (XVI w)
kościół Notre-Dame-d’Auteuil (XVI w)
kościół Saint-Germain-des-Prés (IV w)

Masowe wyburzanie kościołów ma miejsce w jednym z najbogatszych państw europejskich, w którym:

Francuzi pamiętają hasła rewolucji francuskiej oraz jej skutki.
W 1905 roku uchwalono ustawę, na mocy której we francuskich szkołach nie można nauczać religii,
Kościół nie otrzymuje żadnych dotacji na remonty, budynki sakralne są własnością samorządów, a w przypadku zabytkowych własnością państwa,
W latach 60-tych XX wieku miała miejsce gwałtowna przemiana obyczajowa, głoszono hasła, że Dekalog jest główna przeszkodą do osiągnięcia „bezgranicznej” wolności.
Przeciętny Francuz oglądający telewizję słyszy, że w dalszym ciągu zagraża mu powrót katolickiego „totalitaryzmu”.
W ostatnich latach wielu polityków na korzenie masońskie.

Iskierką nadziei jest zjawisko stale rozwijającego się we Francji ruchu pielgrzymkowe oraz w wielu miejscach Francuzom udało się uratować lokalne obiekty sakralne przed wyburzeniem.

za: dowiary.pl