Kardynałowie Walter Brandmüller, Raymond Leo Burke, Juan Sandoval Íñiguez, Robert Sarah oraz Joseph Zen Ze-kiun poprosiło papieża Franciszka o wyjaśnienie wątpliwości (dubia), które zostały zgłoszone papieżowi 21 sierpnia. Pytania te mają związek z głosami, jakie pojawiły się w dyskusji procesu synodalnego.

Pytania te („dubia” = wątpliwości) kardynałowie przekazali papieżowi Franciszkowi oraz prefektowi Dykasterii ds. Nauki Wiary. Obecnie postanowili je upublicznić.

- „Widząc, że są pasterze, którzy wątpią w zdolność Ewangelii do przemiany ludzkich serc i ostatecznie proponują im, nie zdrową doktrynę, lecz nauki ‘według własnych pożądań’ (por. 2 Tm 4, 3)” hierarchowie wyrażają swoje zaniepokojenie.

Jak dodają, niektórzy nie rozumieją, iż „Boże miłosierdzie nie polega na ukrywaniu naszych grzechów, ale jest o wiele większe, ponieważ pozwala nam odpowiedzieć na Jego miłość poprzez przestrzeganie Jego przykazań, to znaczy nawrócić się i uwierzyć w Ewangelię (por. Mk 1, 15)” - czytamy.

Pięć pytań do papieża

1. Czy jest możliwe, aby Kościół nauczał dziś doktryn sprzecznych z tymi, których nauczał wcześniej w sprawach wiary i moralności, czy to przez papieża „ex cathedra”, czy też w definicjach soboru powszechnego, czy w powszechnym zwyczajnym nauczaniu biskupów rozsianych po całym świecie (por. „Lumen gentium” 25)?

2. Czy jest możliwe, aby w pewnych okolicznościach pasterz mógł błogosławić związki między osobami homoseksualnymi, sugerując w ten sposób, że zachowanie homoseksualne jako takie nie byłoby sprzeczne z prawem Bożym i drogą osoby ku Bogu? W związku z tym „dubium” należy podnieść kolejne: czy nauczanie podtrzymywane przez powszechne zwyczajne Magisterium pozostaje w mocy, zgodnie z którym każdy akt seksualny poza małżeństwem, a w szczególności akty homoseksualne, stanowi obiektywnie ciężki grzech przeciwko prawu Bożemu, niezależnie od okoliczności, w jakich ma miejsce i intencji, z jaką jest spełniany?

3. Czy Synod Biskupów, który ma się odbyć w Rzymie, obejmujący jedynie wybraną reprezentację pasterzy i wiernych, będzie sprawował, w kwestiach doktrynalnych lub duszpasterskich, w których zostanie wezwany do wypowiedzenia się, Najwyższą Władzę Kościoła, która należy wyłącznie do Papieża i, zjednoczonego z nim jako głową Kolegium Biskupów (por. kan. 336 KPK)?

4. Czy Kościół mógłby w przyszłości mieć władzę udzielania święceń kapłańskich kobietom, zaprzeczając tym samym, że wyłączne zastrzeżenie tego sakramentu dla ochrzczonych mężczyzn należy do samej istoty sakramentu święceń, którego Kościół nie może zmienić?

5. Czy penitent może ważnie otrzymać sakramentalne rozgrzeszenie, jeśli wyznając swój grzech, odmawia w jakikolwiek sposób wyrażenia zamiaru niepopełniania go ponownie?