Jest zrozumiała. Zamiast spodziewanego pasma sukcesów ponosi co chwila klęski, małe i większe. Ta z wyborami jest klęską totalną. Nie chodzi w niej przecież tylko o wielką porażkę PKW. To jest wielka porażka państwa. Tylko dlaczego ofiarami tej frustracji mają padać ludzie mediów?

 Jak to państwo działa widoczne jest gołym okiem. Nieudolność goni fuszerki, amatorszczyzna i bezradność przeradzają się w ślepy odwet przy użyciu przemocy. Na tej zasadzie od długiego czasu działają wszystkie agendy państwowe. Mające rzekomo dbać o porządek i bezpieczeństwo obywateli, gwarantować przestrzeganie prawa. Zamiast tego same świadomie łamią prawo. Prokuratura, służby specjalne, policja.

Zjawisko to nasiliło się za rządów Platformy.  A swoje apogeum osiągnęło, gdy na jedną z najważniejszych osób w państwie wyrósł człowiek od ponad lat 20 związany z tajnymi służbami, Bartłomiej Sienkiewicz. To pod jego kierownictwem zdarzyło się, podajże po raz pierwszy od słynnych wydarzeń marcowych z 1968 roku, aby policja i tajne służby wkroczyły na teren uniwersytetu. Po blisko 25 latach wolności przeżyliśmy to samo rozwydrzenie tajnych służb w obronie dawnego rzezimieszka komunistycznego Zygmunta Baumana. Ten pozornie potężny szef MSW nie potrafił obronić nawet samego siebie przed nielegalnymi podsłuchami.

Wściekłość stępiła mu do tego stopnia rozum i instynkt samozachowawczy, że nasłał zbirów z ABW, aby przemocą odebrali dziennikarzom nagrania świadczące o daleko posuniętej degeneracji polskich elit związanych z władzą. Teraz jego linię realizują ci, którzy po nim pozostali i którzy przyszli na jego miejsce.

Sienkiewicza nie ma, ale bezprawie obowiązuje. Wielu komentatorów działania policji wobec dziennikarzy, którzy rejestrowali na użytek opinii publicznej okupację sali konferencyjnej PKW, porównują do sposobu postępowania znienawidzonej milicji obywatelskiej w czasach PRL-u. Prezydent Bronisław Komorowski od kilku miesięcy przy każdej okazji podkreśla wielkie osiągnięcia polskiej wolności po 25 latach od jej uzyskania. Trzeba by udawać głuchego i ślepego, żeby móc  przyklasnąć zachwytom prezydenta nad polską demokracją.

Wybitnym dowodem tych wolnościowych praktyk w państwie prawa jest zatrzymanie dziennikarzy w czasie ich zawodowych i społecznych obowiązków. Polska przestaje być europejskim krajem, kiedy gwałci wolność mediów. A Kopacz uważa, że tracimy europejskość nie zgadzając się na ideologię gender. Dziś jest znowu jak w dawnych, PRL-owskich czasach policja ma uprawnienia do wysuwania oskarżeń bezpośrednio do sądu i karać w trybie przyspieszonym, jak się kiedyś mówiło „z bomby”.  W ten sposób, będąc stroną w konfliktach np. z dziennikarzem może nawciskać w oskarżeniu co chce. Staje się niepodważalną prokuraturą.  Gdzie my jesteśmy? Jak media mają pełnić swą rolę kontrolna wobec władzy.

Byłem przekonany, że zatrzymanie dwójki dziennikarzy przez policję było przypadkowe i nastąpiło w wyniku tumultu i chaosu jaki miał miejsce po wkroczeniu do budynku PKW sił policyjnych. Zdawało mi się, że kiedy tylko policja ustali, że ma do czynienia z dziennikarzami przeprosi ich i natychmiast wypuści. Teraz już wiem jak wielka była moja naiwność. Zrozumiałem, że tak jak kiedyś mówiło się, że MSW jest zbrojnym ramieniem partii, to dziś wystarczy do ostatniego słowa dopisać tylko rządzącej. A reszta pozostaje bez zmian.

Jerzy Jachowicz/Sdp.pl