Podczas 5. rocznicy powstania telewizji internetowej wRealu24 przeprowadziłem kilka wywiadów. Jednym z moich rozmówców był Wojciech Sumliński. Reporter zdradził tematykę dwu swoich nowych książek: „Zapis zarazy” i „Powrót do Jedwabnego 2”. Pierwsze dotyczy kulis fałszywej pandemii a druga tego, jakie są cele antypolskiej żydowskiej kampanii nienawiści. W tej ostatniej tematyce zakorzeniony będzie też film Sumlińskiego „Powrót do Jedwabnego”.

Wojciech Sumliński z wykształcenia jest magistrem psychologii (specjalizacja psychologia ogólna i psychodiagnostyka), absolwentem Uniwersytetu im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W 1992 pracował jako psycholog dziecięcy w Dziecięcym Szpitalu Klinicznym w Dziekanowie koło Warszawy, od 1993 do 1994 jako psycholog w pierwszym warszawskim Przedszkolu Integracyjnym, w 1995 jako psycholog w bialskim hospicjum i lotniczej jednostce wojskowej w Białej Podlaskiej.

Publikował od 1995 do 1996 w czasopiśmie ”Słowo Podlasia”, od 1996 do 1999 w ”Życiu”, od 1999 do 2000 w ”Gazecie Polskiej”, od 2001 do 2002 w ”Życiu Warszawy”, od 2002 do 2004 w ”Wprost”, od 2004 do 2005 w dzienniku ”Życie”. Od 2005 do 2008 pracował w Telewizji Polskiej i w ”Wprost”, od 2010 do 2013 w ”Tygodniku Podlaskim” i ”Głosie Katolickim”.

Rzymski katolik, mąż i ojciec czworga dzieci. Za najlepsze książki uznaje „O naśladowaniu Chrystusa”, ”Na wschód od Edenu”, ””Nędzników”, ”Trylogię”, ”Quo vadis”, ”Alchemika”, ”Przebudzenie”, ”Rozmyślania”. Za najlepsze filmy: ”Misję”, ”Wielki Błękit”, ”Jezus z Nazaretu”, ”W pogoni za szczęściem”, ”Siedem dusz”, ”Cristiada”, ”Dla niej wszystko”. Z muzyki lubi kompozycje Vangelisa, Chrisa Botti, piosenki w wykonaniu Michaela Buble. W młodości: Red Box (a jeszcze wcześniej – Pet Shop Boys)

Bestsellerem stała się praca „Powrót do Jedwabnego”, której autorami (według danych z okładki) są Wojciech Sumliński, major ABW Tomasz Budzyński i dr Ewy Kurek. Poprzednia książka Sumlińskiego miała się sprzedać w nakładzie ponad 300.000 egzemplarzy. Gigantyczne tłumy na warszawskiej promocji pracy Sumlińskiego w siedzibie SDP (na sali, korytarzach i przed budynkiem) świadczą, że będzie to bestseller. O reklamę pracy zadbali Żydzi, przeganiając Sumlińskiego i jego czytelników z 4 kolejnych sal wynajętych na promocje.

W chwili, gdy tworzy się norma prawa międzynarodowego gwarantująca Żydom z USA bezpodstawne przejęcie mienia Polaków w Polsce wartego 300 miliardów dolarów, praca taka jest niezwykle potrzeba, szczególnie że autor gwarantuje, że przeczytają ją setki tysięcy Polaków. Mechanizm tworzenia normy międzynarodowej Wojciechowi Sumlińskiemu opisał mecenas Jerzy Kwaśniewski z Ordo Iuris. Prawo międzynarodowe opiera się na zwyczajach, taki zwyczaj tworzy się w procesie, i jest narzucany przez silniejsze państwa takie jak USA państwom słabszym takim jak Polska. Proces tworzenia antypolskiej normy prawa międzynarodowego rozpoczęła deklaracja z konferencji zorganizowanej przez władze republiki czeskiej w Teresinie. Ustalenia z Teresina stały się w ustawie amerykańskiego Kongresu nr 447 normą prawa amerykańskiego, a Amerykanie swoją siłą swoją wolę narzucają innym państwom. Polskie władze nie przeciwstawiają się tworzeniu tej normy prawnej i wmawiają Polakom, że proces tworzenia prawa międzynarodowego i wsparcie USA dla roszczeń żydowskich nie mają żadnego znaczenia dla Polski i Polaków.

Wojciech Sumliński czytelnikom pracy „Powrót do Jedwabnego” uświadamia, że od lat Żydzi, kolportując kłamstwa o polskiej odpowiedzialności za Jedwabne, przerzucają na Polaków odpowiedzialność za zbrodnie Niemców w czasie II wojny światowej. Celem jest stworzenie uzasadnienia moralnego dla rabunku mienia Polaków wartego 300 miliardów dolarów przez amerykańskich Żydów.

Czytelnik przyzwyczajony do prac naukowych z historii będzie zszokowany formą najnowszej książki Wojciecha Sumlińskiego. Narracja pracy jest chaotyczna i bardzo emocjonalna. Oceniając książkę, można popełnić błąd i nie docenić tego, że jej autor jest z wykształcenia i praktyki psychologiem i doskonale umie zarządzać cudzymi emocjami. Chaotyczna i emocjonalna narracja nie jest więc zapewne wynikiem lenistwa Sumlińskiego tylko przemyślaną strategią zapewniająca popularność jego książkom (na podobnej zasadzie specyficzne treści i forma w dzienniku „Fakt” zapewniają tej gazecie popularność). Konstrukcję książki, to jak ona emocjonalnie angażuje czytelnika, szybko dostrzegą ci, którzy znają prace o tym, jak skutecznie nadawać swoje komunikaty i wywierać presję na innych (komunikaty angażujące emocje są skuteczniejsze od komunikatów wolnych od emocji). Prawica może się tylko cieszyć, że tak sprawnie zarządzający cudzymi emocjami autor jest po naszej stronie.

Osoby od dekad zajmujące się relacjami Żydów z Polakami, mogą być zszokowane tym, że czytelnicy Sumlińskiego z jego pracy odniosą wrażenie, że właściwie nikt o stosunku Żydów do Polaków w Polsce nie pisał, że nie było książek i artykułów o relacji Żydów do Polaków, że nie wychodziły czasopisma poruszające tej tematyki. Czytelnik pracy Sumlińskiego odniesie wrażenie z „Powrotu do Jedwabnego”, że Sumliński to pierwszy sprawiedliwy, który ujawnił skrywaną tajemnice. Takie postawienie sprawy budzi frustracje tych wszystkich, którzy od lat sprawę stosunku Żydów do Polaków nagłaśniają (i którzy są od lat z tego tytułu marginalizowani i dyskryminowani).

Jan Bodakowski