Umowy b2b są w Polsce coraz bardziej popularne, wpływ na taki stan rzeczy ma wiele różnych czynników, choć podstawowym są wysokie zarobki zatrudnionej osoby. Decydując się na podpisanie takiego kontraktu trzeba wiedzieć w jakiej formie musi zostać zawarta umowa.

Czym jest umowa b2b?

Umowa b2b jest często określana mianem samozatrudnienia. W rzeczywistości jest to zobowiązanie zaciągane pomiędzy dwoma podmiotami wykonującymi działalność gospodarczą. Takie kontrakty są więc z samej natury nacechowane biznesowym charakterem.

Przedmiotem umowy b2b może być w zasadzie wszystko to, co jest przedmiotem umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Decydujące znaczenia ma zapotrzebowanie zamawiającego na określone usługi. Kontrakty b2b są nazywane samozatrudnieniem, ponieważ stanowią formę zastępowania umów o pracę i innych umów cywilnoprawnych. Oczywiście takie zobowiązanie nie powinno mieć na celu obejścia przepisów prawa pracy i uniknięcia zawarcia umowy o prace – jeśli powstały na skutek zawarcia umowy b2b stosunek cywilnoprawny będzie nosił znamiona stosunku pracy, cała umowa będzie uznawana za umowę o pracę (bez względu na jej nazwę, postanowienia lub formę jej zawarcia).

Formy umów cywilnoprawnych

Umowy cywilnoprawne mogą być zawierane w różnych formach, chodzi tutaj oczywiście o sposób zaciągnięcia danego zobowiązania. W wielu przypadkach polski ustawodawca pozostaje bardzo liberalny i oddaje prawo do wybrania właściwej formy stronom umowy. Niekiedy jednak wymaga, aby kontrakt został zawarty w konkretnej postaci. Na chwilę obecną w polskim prawie wyróżniamy następujące formy umowne:

  • ustną – jest to stosunkowo najsłabsza forma umowna, ponieważ w przypadku pojawienia się ewentualnych sporów co do zakresu istniejącego zobowiązania, bardzo trudno jest wykazać jakie były pierwotne ustalenia jej stron,

  • pisemna zwykła – ta forma jest jedną z najczęściej spotykanych. W rzeczywistości forma pisemna dotyczy największej ilości umów nazwanych i nienazwanych na gruncie prawa cywilnego. Powstaje poprzez spisanie umowy na kartce papieru (własnoręcznie, maszynowo lub poprzez wydruk komputerowy),

  • elektroniczna – obowiązuje w Polsce od kilku lat i stanowi niejako postać formy zwykłej pisemnej, z tą tylko różnicą, że umowa jest sporządzana na komputerze, bez konieczności jej drukowania i osobistego podpisywania. Zawarcie zobowiązania następuje tutaj poprzez złożenie kwalifikowanego certyfikowanego podpisu elektronicznego,

  • notarialna – przyjmuje się, że jest to najbezpieczniejsza forma zawarcia umowy, ponieważ wymaga obecności notariusza. Prawnik sam dokonuje spisania całego kontraktu w oparciu o odpowiednie przepisy prawa, orzecznictwo oraz wolę stron zobowiązania. Ta forma pojawia się przede wszystkim wtedy, gdy wymagają jej same przepisy (a więc np. gdy przedmiotem umowy jest jakakolwiek nieruchomość) lub gdy taka jest wola stron. Forma aktu notarialnego może więc powstać przy każdym zobowiązaniu.

  • z podpisem notarialnie poświadczonym – w swej konstrukcji jest bardzo zbliżona do formy zwykłej pisemnej i formy notarialnej. W praktyce polega bowiem na połączeniu tych dwóch postaci – strony zobowiązania samodzielnie przygotowują umowę, a następnie poświadczają (składają) na niej swoje podpisy w obecności notariusza, który czyni odpowiednią wzmiankę na kontrakcie.

Pamiętajmy, że zgodnie z art. 77 Kodeksu cywilnego, uzupełnienie lub zmiana umowy wymaga zachowania takiej formy, jaką ustawa lub strony przewidziały w celu jej zawarcia. Jeżeli umowa została zawarta w formie pisemnej, dokumentowej albo elektronicznej, jej rozwiązanie za zgodą obu stron, jak również odstąpienie od niej albo jej wypowiedzenie wymaga zachowania formy dokumentowej, chyba że ustawa lub umowa zastrzega inną formę. Jeżeli umowa została zawarta w innej formie szczególnej, jej rozwiązanie za zgodą obu stron wymaga zachowania takiej formy, jaką ustawa lub strony przewidziały w celu jej zawarcia, natomiast odstąpienie od umowy albo jej wypowiedzenie powinno być stwierdzone pismem.

Forma umowy b2b

W zdecydowanej większości przypadków umowy powinny być zawierane w zwykłej formie pisemnej. W przypadku umów nienazwanych, a więc takich do których zaliczamy także umowy b2b, sprawa nie jest już taka oczywista. Zobowiązania tego rodzaju nie są bowiem nigdzie uregulowane, stąd najczęściej nie odnajdziemy przepisów stanowiących o właściwej formie w danym przypadku.

Umowa b2b może zostać zawarta tak naprawdę w każdej z wcześniej wymienionych form, nawet w formie ustnej. W praktyce najczęstszą postacią takiego kontraktu jest forma pisemna zwykła lub elektroniczna. Formy ustna oraz notarialna zdarzają się tutaj niezwykle rzadko, choć oczywiście są prawnie dopuszczalne.

Czy strony umowy b2b mogą samodzielnie przygotować swoją umowę? Oczywiście, że tak. Ustawodawca pozwalając na wybór interesującej ich formy, daje pełną swobodę co do tego, kto taki kontrakt przygotuje. Nie ma więc przeszkód, aby zrobiły to same strony, szczególnie jeśli posiadają już w tym zakresie odpowiednie doświadczenie oraz wiedzę. Jeżeli jednak tak nie będzie, sporządzenie umowy b2b powinno zostać powierzone doświadczonemu prawnikowi, który zabezpieczy interesy obu stron takiego zobowiązania. Kontrakty b2b są bowiem ze swojej natury zobowiązaniami o charakterze gospodarczym, a to przesądza o konieczności stworzenia właściwych postanowień umownych.

Jeżeli zainteresował Państwa opisany wyżej temat, zapraszamy do kontaktu z Kancelarią (tel.: +48 793 101 800, +48 71 729 21 50 lub e-mail: kancelarie@inlegis.pl) - reprezentujemy klientów na terenie całej Polski.


Patron merytoryczny artykułu:
INLEGIS Kancelarie Prawne sp. z o.o. sp. k.
ul. Podwale 83/7
50-414 Wrocław
tel. 71 729 21 50