Epokę jagiellońską w dziejach naszej Ojczyzny można datować już od polsko-litewskiej Unii w Krewie z 1385 roku, w efekcie której królem Polski został wielki książę litewski Władysław Jagiełło. Rozpoczął się wówczas okres nazywany w naszej historiografii epoką „Złotego wieku” Polski.

Kolejnymi władcami z rodu jagiellońskiego rządzącymi Królestwem Polskim byli też: Władysław Warneńczyk, Kazimierz Jagiellończyk, Jan Olbracht, Aleksander Jagiellończyk i Zygmunt Stary.

Dzieje złotej, blisko 187-letniej epoki jagiellońskiej zakończyła bezpotomna śmierć syna Zygmunta Starego – trzykrotnie żonatego i trzykrotnie owdowiałego Zygmunta Augusta, która nastąpiła dokładnie 450 lat temu.

Po śmierci ostatniego z linii męskiej dynastii Jagiellonów na tronie polskim, nasza Ojczyzna stanęła u progu trwającej 222 lata epoki królów elekcyjnych, która to epoka zakończyła się dla Polski tragicznymi wydarzeniami trzech kolejnych rozbiorów oraz utraty własnej państwowości na długie 123 lata.